Την άμεση και στενή σχέση ανάμεσα στον πολιτισμό και την οικονομική ανάπτυξη υπογραμμίζει ευρεία μελέτη του οργανισμού διαΝΕΟσις, που καταγράφει κρίσιμα ζητήματα των πολιτιστικών και δημιουργικών τομέων στην Ελλάδα. Οι συγγραφείς της μελέτης παρουσιάζουν προτάσεις που αφορούν και το ΕΚΟΜΕ, ως έναν σημαντικό μοχλό στην αλυσίδα αυτής της ανάπτυξης.
Όπως σημειώνουν τα τελευταία χρόνια έχουν πραγματοποιηθεί γυρίσματα σε 150 διαφορετικές τοποθεσίες σε όλη την Ελλάδα, με σημαντική διάχυση στις τοπικές οικονομίες. «Εδώ, το ισχυρό επενδυτικό κίνητρο για τους ξένους παραγωγούς οπτικοακουστικών έργων που επιλέγουν την Ελλάδα είναι η επιχορήγηση (cash rebate) των επιλέξιμων δαπανών που πραγματοποιήθηκαν στην Ελλάδα, η οποία δίνεται μετά την ολοκλήρωση της παραγωγής οπτικοακουστικών έργων. Σκεφτείτε την επέκταση του προγράμματος για την ενίσχυση της αγοράς αγαθών ή/και υπηρεσιών στους τομείς των ΠΔΤ και εκτός του κινηματογράφου/animation», τονίζει η μελέτη.
Συγκεκριμένα οι συντάκτες της έρευνας προτείνουν να επεκταθούν τα επιχειρηματικά κίνητρα που δίνει το Εθνικό Κέντρο Οπτικοακουστικών Μέσων και Επικοινωνίας πέραν του οπτικοακουστικού τομέα σημειώνοντας ότι η πολιτιστική και δημιουργική βιομηχανία μπορεί να αποτελέσει μοχλό βιώσιμης ανάπτυξης, αναζωογόνησης περιοχών και αναπτυξιακό εργαλείο συνεισφέροντας, μεταξύ άλλων, στον τουρισμό και στην απασχόληση.
Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στο γεγονός ότι τα τηλεοπτικά κανάλια παρουσιάζουν το 2022 το πλουσιότερο πρόγραμμα πρωτότυπου υλικού, κυρίως μυθοπλασίας, των τελευταίων ετών, «εκμεταλλευόμενα την ευεργετική λειτουργία του συστήματος cash rebate του ΕΚΟΜΕ».
Μάλιστα, η μελέτη θεωρεί πως η λειτουργία του ΕΚΟΜΕ με την πολιτική της επιστροφής ενός μέρους κάποιων επιλεγμένων δαπανών θα μπορούσε να λειτουργήσει ως παράδειγμα προς μίμηση και να επεκταθεί με «θετικές επιπτώσεις και σε άλλους υπο-κλάδους του πολιτισμού πέρα από τον οπτικοακουστικό».
Η μελέτη σημειώνει ότι είναι ανάγκη να ενισχυθεί η περαιτέρω χρηματοδότηση και αποκέντρωση του πολιτισμού με στόχο να γίνει πραγματικός μοχλός οικονομικής ανάπτυξης και κοινωνικής συνοχής. Όπως δε αναφέρουν οι συντάκτες, η στρατηγική για τον πολιτισμό θα πρέπει να θεωρείται επένδυση και όχι κόστος.
Διαβάστε ολόκληρη την έρευνα της “διαΝέοσις” εδώ